Vorige week sloot ik het eerste jaar van de tweejarige coach-opleding bij ITIP School voor leven en werk af.
Wat een reis… van binnen naar buiten.
Van zelfonderzoek naar innerlijke kracht.
Van aarzelen naar afstemmen en aanwezig zijn, bij mezelf en bij de ander.
“Het is tijd om een sprong van vertrouwen te nemen en uit te vliegen, zodat je vrij bent om je eigen koers te gaan bepalen.”
Deze woorden uit 𝘋𝘦 𝘜𝘪𝘵𝘯𝘰𝘥𝘪𝘨𝘪𝘯𝘨 vatten samen wat deze opleiding in mij wakker heeft gemaakt:
het vertrouwen om mijn eigen pad te volgen, tevoorschijn te komen, en me te verbinden met mijn zielsmissie.

Mentor worden vraagt geen grootse gebaren.
Wel aanwezigheid.
Openheid.
Bereidheid om te kijken, te voelen en te dragen wat zich aandient.
Ik vraag niets van een ander wat ik zelf niet bereid ben aan te kijken.
Ik denk dat je pas ruimte kunt geven aan de ander, als je die ruimte ook in jezelf hebt verkend.
Ik weet nu nog beter hoe belangrijk het is om iemand niet te sturen, maar te zien in wie hij of zij in wezen is.

Dit eerste jaar was intens, spiegelend en voedend.
Het biedt me vertrouwen in wat ik kan betekenen voor een ander.

Een dikke dankjewel aan mijn lieve reisgenoten, begeleiders én aan mezelf, voor het durven aangaan van het ongemak, oordeel loos en met mededogen.